Steeds beter weet ik wie ik ben en wat ik graag wil. Maar ook wat ik nodig heb. Het klinkt misschien raar, maar ik heb een hele lange periode eigenlijk mijn gevoelens genegeerd.
Nu probeer ik ze te herkennen! Voorheen als ik moe was, bleef ik maar doorgaan. Ik moest en zou die planning halen.
Ik was tenslotte “verplicht ” om mijn huiswerk te maken, mijn paard te rijden want ik “moest” op wedstrijd goed voorbereid zijn.
Tegenwoordig neem ik het allemaal meer met een korreltje zout.
Ik moet niks.. Als ik genoeg geleerd heb en ik ben moe, dan stop ik. Goed is goed.. Het is van de zotte als je de hele dag zit te leren en om 21.00 het nog niet af hebt. Het liefst wil ik natuurlijk “dat bolletje op mijn to do list afstrepen”.
Gelukkig kan nu schakelen en het van mij afzetten, dat ik het niet af krijg. Maar vooral dat het niet erg is!
Ook geldt dat voor paardrijden en sporten. Ik maak een schema aan het begin van de week, welke dagen ik ga paardrijden. Vaak blijkt het dan toch weer te strak gepland te zijn. Ik voel de druk en stress dan alweer opborrelen.
Ik ga het niet halen….
Dan denk ik bij mezelf; ” Oke, dan slaan we een keertje over”. Rust, ontspanning en studie hebben namelijk mijn prioriteit.
Doordat ik nu de keuze zelf ik handen heb, valt een last van mijn schouder.
Relativeer jij ook wat jouw lichaam nodig heeft? Of blijf je ook maar doorgaan en op je tenen lopen?
Van links naar rechts 